Naar lineair module overzicht Naar schema e-learning

Leeruitkomst 1: begrip van feedbackgeletterdheid

Van eindbeoordeling naar leerproces

Veel studenten zien feedback als een (eind)oordeel over wat ze wel of niet kunnen. Dit wordt het ‘oude paradigma’ genoemd (Carless & Boud, 2018). Hierbij wordt feedback vaak pas laat gevraagd, bijvoorbeeld vlak voor een toets, waardoor ze leerkansen missen, soms te laat worden bijgestuurd en/of er weinig tijd is om te leren van de feedback. Dit leidt er dus toe dat studenten waardevolle feedback missen of niet gebruiken.

In het ‘nieuwe paradigma’ wordt feedback gezien als een hulpmiddel om te leren en ontwikkelen. Het is niet alleen een bevestiging van wat je kunt, maar vooral een manier om inzicht te krijgen in wat je nog kunt verbeteren. Het vragen van feedback wordt minder spannend, omdat het leren centraal staat, niet het resultaat. Dit vraagt van studenten en begeleiders een nieuwe mindset: het stellen van goede feedbackvragen en het verwerken van ontvangen feedback.

Binnen het nieuwe paradigma is feedback een cyclisch proces (de Kleijn, 2021) dat bestaat uit:

Dat feedbackproces start vanuit een vraag en een cyclisch proces is.
Een docent, medestudent of begeleider uit het werkveld kan op die vraag reageren. De student kan hiermee aan de slag: snap ik het, kan ik hier iets mee, hoe ga ik hiermee verder?
Soms is een vervolgvraag nodig om te checken of de feedback goed begrepen is.
Daarna gaat de student bepalen hoe die de feedback kan gebruiken. De student gaat in dialoog over het bepalen van passende vervolgacties. Is dit een goede stap? Is die niet te groot of juist te klein?

Het vraagt van alle betrokkenen dat zij feedback zien als iets ‘om van te leren’ en dat zij dit proces beschouwen als een wederkerige dialoog, geïntegreerd in het leerproces.

renske afbeelding.png